نوید شاهد | فرهنگ ایثار و شهادت

«در میانه راه چشمان ما را باز کردند ماشین ساعت ۱۰ صبح متوقف شد و ما را از ماشین پیاده کردند وقتی به اطراف نگاه کردیم دیدیم ما را به حرم حضرت علی (ع) در نجف اشرف آورده‌اند. از خوشحالی گریه می‌کردیم و از اینکه خداوند چنین نعمتی را نصیب ما کرده شکرگزار بودیم ...» آنچه می‌خوانید بخشی از خاطرات جانباز و آزاده « احمد علیرضایی » است که تقدیم حضورتان می‌شود.

علی علیرضایی، نهم اردیبهشت ۱۳۳۸، در روستای شال از توابع شهر بوئین‌زهرا به دنیا آمد. پدرش حسین، فروشنده بود و مادرش اختر نام داشت. تا پایان دوره راهنمایی درس خواند. کارگر کوره بود. سال ۱۳۵۹ ازدواج کرد و صاحب یک پسر شد. بیست و سوم تیر ۱۳۶۱، در شلمچه بر اثر اصابت ترکش به شهادت رسید. مزار او در گلزار شهدای زادگاهش قرار دارد. برادرش احمد نیز به شهادت رسیده است. احمد علیرضایی ، نهم تیر ۱۳۴۰، در روستای شال از توابع شهربوئین زهرا به دنیا آمد. پدرش حسین، فروشنده بود و مادرش اختر نام داشت. تا دوم راهنمایی درس خواند. راننده بود. سال ۱۳۶۲ ازدواج کرد و صاحب دو دختر شد. از سوی بسیج در جبهه حضور یافت. چهارم بهمن ۱۳۶۵، در شلمچه بر اثر عوارض ناشی از مصدومیت شیمیایی به شهادت رسید. مزار او در گلزار شهدای زادگاهش قرار دارد. برادرش علی نیز به شهادت رسیده است.

احمد علیرضایی ، نهم تیر ۱۳۴۰، در روستای شال از توابع شهر بوئین زهرا به دنیا آمد. پدرش حسین، فروشنده بود و مادرش اختر نام داشت. تا دوم راهنمایی درس خواند. راننده بود. سال ۱۳۶۲ ازدواج کرد و صاحب دو دختر شد. از سوی بسیج در جبهه حضور یافت. چهارم بهمن ۱۳۶۵، در شلمچه بر اثر عوارض ناشی از مصدومیت شیمیایی به شهادت رسید. مزار او در گلزار شهدای زادگاهش قرار دارد. برادرانش علی و صمد نیز به شهید شده است.